Korzystanie z bankomatów:
Bankomaty w Japonii mają więcej zastosowań niż te polskie. Zastępują częściowo naszą bankowość internetową, która tutaj z jakichś powodów albo nie jest popularna, albo bardzo dobrze się ukrywa. Oprócz wypłacania pieniędzy i sprawdzenia stanu konta jest możliwość wpłacenia gotówki (niby u nas są wpłatomaty, ale tu taką funkcję posiada każdy bankomat!), zrobienia przelewu a także zaktualizowania wpisów w książeczce bankowej. Oprócz tego jest pod ręką kalkulator, koperty na banknoty oraz telefon, z którego można zadzwonić do pracownika banku w razie kłopotów.
Do rachunku wydawana jest karta (cash card) oraz książeczka bankowa. Karta pozwala na korzystanie z bankomatu, ale nie na transakcje bezgotówkowe, więc w sklepie zapłacić nią nie można. Książeczka bankowa jest wynalazkiem nieznanym w Polsce – służy także do wypłat i wpłat, są na niej dane i wzór osobistej pieczątki (ew. podpisu) klienta. Większość stron jest przeznaczona na wpisy dotyczące historii operacji. Raz na jakiś czas wsuwamy książeczkę do bankomatu, a on sprawnie drukuje w niej operacje, jakie od ostatniej aktualizacji zaszły na naszym koncie. Tak to działało 20 lat temu i tak działa dalej. Zmieniają się za to wzory okładek – można mieć książeczkę z wizerunkiem lokalnej drużyny baseballowej, postaciami z bajek Disneya, Pokemonami alo po prostu z logo banku.
Ulice i chodniki:
Sytuacja chodnikowa zależy od miasta, ale generalnie można zauważyć następującą prawidłowość: szerokość chodnika jest skorelowana z szerokością drogi. W Warszawie, na Woli jest inaczej – po obu stronach dziurawej ulicy Bema są chodniki, szerokością nie różniące się od tych przy pobliskiej ulicy Wolskiej. W Sendai przy szerokiej alei Higashi-nibancho mamy rówież dwa szerokie chodniki, przy węższej (ale nadal istotnej) Minami-machi są dwa nieco węższe, a przy większości mniejszych ulic, z reguły bez nazwy, wystarczą namalowane na jezdni pasy, które wyznaczają pobocze. Oczywiście jeżeli uliczka jest nieduża, pasów nie ma wcale, ale nie stwarza to zagrożenia, bo kierowcy zazwyczaj jeżdżą ostrożnie.
Nazewnictwo ulic i adresy:
Tylko najważniejsze ulica mają swoje nazwy. Ba, często całe obszary biorą nazwę od głównej ulicy, która przez nie przebiega. Przede wszystkim adres jest pisany „od końca” czyli od ogółu do szczegółu. Weźmy sobie przykładową lokalizację z google maps:
Obszar ten leży w centralnej części Sendai. Adres zaczynamy więc od prefektury (jak nasze województwo) – Miyagi-ken (宮城県). Potem miasto oraz ku (区), czyli coś większego od polskiej dzielnicy i występującego tylko w największych miastach. W Sendai jest ich pięć, właściwa temu obszarowi jest centralna, Aoba-ku (青葉区). Potem czas na rejon, na powyższej mapie zaznaczony niebiską kropą – Kitayama (北山). W przypadku większych rejonów przed nazwą jest obecny numer fragmentu rejonu – w tym przpadku 1. Następnie podajemy numer kwartału (nie wiem czy to prawidłowa nazwa…), na mapie zaznaczony czerwoną kropą (18), potem numer budynku i ewentualnie mieszkania. I koniec. Przykładowy adres może wyglądać więc tak: 宮城県 仙台市 青葉区 北山1丁目１８ー３、１１５
Katahira 2-1-1 